Taka sytuacja, pic rel…

Taka sytuacja, pic rel 😉
Nadchodzacy niedzielny wieczór nie zapowiadal zbyt wielu atrakcji. Ot – posprzatalismy po kolacji, wykapalismy dzieciaki, leglismy na kanapie dajac mlodziezy jeszcze chwile na zabawe klockami. Zonka wyciagnela spod lózka karton z farbkami i wstazeczkami i chyba nawet miala zamiar zajac sie skladaniem swiatecznych kartek, ja jednym okiem czytalem ksiazke Bieleckiego, drugim przygladalem sie goracej pilkarskiej dyskusji w telewizji. Nie dlatego, ze jestem jakims wielkim fanem naszej rodzimej ligi, ale zauwazylem, ze w studiu oprócz prowadzacych (jak mniemalem) i prezesa Zbigniewa Bonka (tylko tego pana potrafilem rozpoznac z nazwiska) siedziala urodziwa dziewoja. No i mijaly minuty, kazdy mówil cos o spalonych czy faulach taktycznych, a pani jak podejrzewam zaproszona przeciez w roli eksperta, nie odezwala sie nawet slowem. Trzy, piec, dziesiec minut. Chcialem zobaczyc co tam w koncu powie, jak ja te chamskie szowinisty wreszcie do glosu dopuszcza, ale moje górnolotne niedzielne rozrywki przerwal huk. Odglos dobitnie swiadczacy o tym, ze cos albo wylecialo w powietrze, albo wrecz przeciwnie – np. jeden sasiad grubas ciagle wylazacy na balkon na papierosa wzial i sie z tej wysokosci pierdzielil na ziemie. Razem z balkonem. I kawalkiem sciany bloku w którym mieszkam ja i kilkaset innych osób. Gdy echo wystrzalu odbilo sie od bloków dobre trzy czy cztery razy, uszy wypelnil inny zlowrogi dzwiek przypominajacy szum albo syk.
Odlozylem ksiazke, przyciszylem telewizor i zblizylem sie do drzwi balkonowych. Po widoku zatroskanych twarzy w oknach doszedlem do wniosku, ze trzy czwarte osiedla mialo podobny pomysl. Uchylilem drzwi pochlaniajace spora liczbe decybeli i przekonalem sie, ze sytuacja jest ciekawa a moze nawet calkiem powazna. W mig zjawily sie wozy strazackie. Trzy czy cztery – te wieksze, z drabinami. Faceci w zóltych kaskach zaczeli biegac miedzy blokami i swiecic latarkami po katach. Zalozylem kurtke i wyszedlem sprawdzic co sie stalo. Odezwal sie we mnie instynkt foliarski bo wychodzac powiedzialem zonce, zeby poczekala z kladzeniem dzieci spac i zamiast tego, zeby wrzucila do plecaka cos do jedzenia, picia, ladowarke do telefonu, ksiazeczki dla dzieci i jakis koc. Na zdziwienie malujace sie na jej twarzy odpowiedzialem najrozsadniejszym argumentem jaki przychodzil mi do glowy:
– Chuj wie co sie tam stalo!
Na parterze sa biura i magazyny, zszedlem wiec na pierwsze pietro gdzie jest parking i mozna z jego wysokosci wyjrzec na kazda strone budynku. W momencie otwarcia drzwi poczulem smród gazu. Moja nieprzecietna inteligencja od razu skojarzyla ten bodziec z przerazliwie glosnym sykiem dobiegajacym z zewnatrz. Wysadzilem glowe przez barierke, zaraz pojawil sie obok mnie sasiad. Strazacy przeganiali ludzi na dole, kazali im wracac do domów albo spierdalac. Takze nam. Poszedlem jeszcze wzdluz parkingu aby zobaczyc jak to wyglada z drugiej strony bloku. Tuz obok jest linia tramwajowa a po drugiej jej stronie dzielnicowa gazownia. Nie znam sie na tym, ale kiedys chyba produkowano tam gaz miejski z wegla. Teraz po tych wielkich zbiornikach zostaly tylko rusztowania, ale zaklad nadal jest czynny i spelnia jakas funkcje w sieci gazowej, bylem przekonany, ze cos sie tam stalo. Okazalo sie jednak, ze nie. To u nas pod blokiem jest taki maly budyneczek z jakimis gazowymi wajchami, zaworami i innymi ustrojstwami. I w ten wlasnie budyneczek, na wielkiej kurwie wjechal jakis sliczny nowy samochód. Albo ktos nie umie jezdzic, albo jechal po pijaku – ze wskazaniem na to drugie. Z reszta od dawna zwracalem uwage na to, ze ludzie jezdza pod tymi blokami jak idioci a przeciez obok jest przedszkole i czasem warto chyba zwolnic na zakrecie. Samochód wjechal do srodka razem z drzwiami i ewidentnie zdemolowal wszystko w srodku. Gaz az szczypal w plucach a strazacy wciaz pokrzykiwali, zeby wracac do domów.
No wiec wrócilem. Dzieciaki z zonka przy drzwiach balkonowych. Plecak – spakowany! Wzialem drugi i zaczalem wkladac do niego jeszcze pare rzeczy jednoczesnie wskazujac, ze chyba trzeba ubrac dzieci. Zimno na zewnatrz, wiec na cebulke. Nawet buty pozakladalismy. Poszedlem jeszcze raz zobaczyc jak wyglada sytuacja, bo syreny wciaz wyly i bylo ich jakby wiecej. Po dziedzincu krecili sie juz policjanci wraz ze strazakami i jasno dali do zrozumienia, ze pozostawanie w mieszkaniach nie jest bezpieczne a doslownie, zeby zabierac dupe w troki. Polecialem znów na góre i popukalem jeszcze do sasiadów zeby dac im znac. Niektórzy nawet nie wiedzieli, ze cos sie dzieje 🙂 Pozapinalismy te kurtki, pozakladalismy plecaki i zeszlismy na dól bocznym wyjsciem. Od dzis ewakuacyjnym nie tylko z nazwy.
Na zewnatrz klebilo sie juz wiele osób. Kilku znanych z widzenia sasiadów. Jedna dziewczyna z dwójka dzieciaków na rekach, ludzie w szlafrokach, ktos z piwkiem w reku bo ewakuacja zastala ich podczas imprezy. I niby wszedzie krecili sie policjanci i strazacy, ale nikt nie potrafil jakos pokierowac tym tlumem. „Idzcie na glówna ulice”. Tam uslyszelismy zeby udac sie na parking pod Tk Maxx. Stamtad wyganiali pod sklep spozywczy. Dopiero po jakiejś godzinie policjanci pofatygowali się do sklepu przy stacji benzynowej, na której schronili się przed zimnem ludzie. Poinformowali, że awaria jest poważna i naprawienie jej potrwa wiele godzin, że council właśnie otwiera community hall, że w drodze są autobusy. W międzyczasie otwarto dużego Sainsburego i tam też ludzie szukali ciepła, ponoć uruchomiono kawiarnie i rozdawano ciepłe napoje. Dzieciaki zasypiały na rękach więc najrozsądniejszym pomysłem było znalezienie hotelu. Rodziny w okolicy nie mamy, znajomym też na głowy nie ma co spadać w środku nocy.
Wróciliśmy do domów po 24 godzinach, ogrzewanie i ciepła woda pojawiły się dopiero dziś rano 🙂
#londyn #uk #ewakuacja #awaria #gaz
a tu link do lokalnej gazety 🙂 https://www.express.co.uk/news/uk/933704/croydon-residents-evacuated-car-crash-gas-leak-energy-plant-wandle-park

Powered by WPeMatico